σακουλιέρης

ο, Ν

(στην Κρήτη κατά την περίοδο τής τουρκοκρατίας) Έλληνας υποχρεωμένος να μεταφέρει τα εφόδια εκστρατείας Τούρκου πολεμιστή.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σακούλι + κατάλ. -ιέρης (πρβλ. καμηλ-ιέρης)].